|
|
|
Ruwe planning komende periode
|
|
|
Er wordt volop beton gestort om de sluishoofden af te maken. Het betonwerk is medio juni gereed. Vanaf mei tot aan de zomer wordt aan beide zijden van de sluiskolk de fundering aangebracht. Op zowel de Oostkade als de Westkade worden palen in de grond geboord die dienen als fundering voor de kades.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Parkeerdek Westkade overkluisd
|
|
|
Het parkeerdek op de Westkade nabij de accijnshuisjes van de Groote Sluis en het Sluishuis van de bedienaren is sinds begin april bouwterrein van Heijmans.
Vanaf de inrit bij de Dam tot aan de kade van de sluis is een overkluizing (verhoging) gemaakt om het parkeerdek en de brug over de Groote Sluis te beschermen. Het parkeerdek is als het ware ‘ingepakt’ met balken en daaroverheen rijplaten. De hele constructie rust op enkele nieuwe steunpunten. Dit is gedaan om de krachten en het gewicht te verdelen van de machines die vanaf de kade en het dek werken. De accijnshuisjes en het sluiswachtershuisje zijn van de overkluizing en de bouwwerkzaamheden afgeschermd door middel van bouwhekken. De overkluizing blijft tot het najaar van 2020 staan. Daarna wordt het parkeerdek weer in zijn oude staat teruggebracht.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Slim slopen aan de oostkant
|
|
|
Adriaan Ballemans, de ervaren bouwplaatsmanager van Heijmans, heeft vaker ingewikkelde klussen gedaan. Maar de Wilhelminasluis vindt hij toch een verhaal apart. Hij vertelt waarom. En hij onthult de geheimen van chemisch slopen. ‘Voor mij ook een nieuwigheid,’ aldus Adriaan.
Een mooie uitdaging vindt Adriaan de Wilhelminasluis. ‘We werken midden in de stad, dus je moet rekening houden met de mensen die hier wonen, het verkeer, maar ook met de scheepvaart. We werken in een sluis die gewoon in functie blijft, op acht weken stremming na. Dat maakt het extra ingewikkeld.’
Oude kademuur
De afgelopen weken was bouwer Heijmans bezig met de sloop van de oude kademuur aan de Oostkant. ‘Een heel oude kademuur, bestaande uit metselwerk,’ legt Adriaan uit. ‘Het is een muur van 2 meter dik en 3 meter hoog. Die moet aan de bovenkant weg, maar de onderste helft gaat deel uitmaken van de nieuwe constructie. We kunnen daarom niet op de traditionele manier slopen. Bovendien zouden dan trillingen kunnen ontstaan die een risico vormen voor de aanliggende panden.’
Expansievloeistof
Heijmans heeft daarom gekozen voor chemisch slopen. Adriaan: ‘Je boort gaten van 4 cm doorsnede verticaal naar beneden. Daarin gaat een expansievloeistof, die je een nacht laat zitten. De vloeistof zet uit en van gat naar gat ontstaat een scheur. De volgende dag kun je de meeste stukken kademuur er uithalen. Wel moeten nog enkele stukken met een pneumatische hamer worden losgebikt, dat zorgt voor enige geluidshinder. We zijn een paar weken met het slopen van de kadermuur bezig. Tot nu toe gaat het goed. Het is een bijzondere methode en voor mij is het de eerste keer dat ik hem toepas.’
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Meer dan 1 miljoen kilo aan puin
|
|
|
Een andere ingewikkelde klus was het aanbrengen van tijdelijk remmingwerk aan de westzijde van de kolk. Dat remmingwerk is een soort stootband voor de schepen die in de sluis liggen. Het wordt ongeveer 2 meter van de kant geplaatst, zodat tussen remmingwerk en kademuur ruimte is voor het zetten van een damwand. Met het tijdelijke remmingwerk is de sluis 10,5 meter breed. Hij was ooit 12 meter, straks als het werk klaar is, meet de Wilhelminasluis 14 meter in de breedte.
Om de palen voor het tijdelijke remmingwerk te kunnen aanbrengen, moest eerst een strook oude bodembescherming worden verwijderd. De originele bodembescherming dateert uit 1903. Het zijn basaltkeien, die in het droge zijn aangebracht. Omdat er sindsdien meer scheepvaart is en de schepen bovendien groter werden, zijn de basaltkeien losgewoeld. Daarom is in de loop van de jaren versterking aangebracht, met materiaal als beton, asfalt en puin. Maar niemand wist welk materiaal en hoeveel precies en op welke plek. Heijmans gebruikte een kraan op een ponton, maar die kon de klus in z’n eentje niet klaren. Er moest een extra kraan bij die een handje ging helpen. Zo lukt het om in totaal meer dan 1.000 ton (een miljoen kilo!) aan materiaal van de bodem van de sluiskolk te schrapen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bijzonder bezoek voor Wilhelminasluis
|
|
|
Het viel nogal op de voorbije maand: twee gigantische ‘vallen’ (beweegbare deel brugdek) die door de Wilhelminasluis voeren.
Op zondag 7 april ging het brugdek van de nieuwe Prinses Amaliabrug bij Westknollendam door de sluis. Het stalen gevaarte woog liefst 242.000 kg, is 14,6 meter breed, 27,1 meter lang en 3,5 meter hoog. Het brugdek moest staand worden vervoerd, anders paste hij niet door bruggen en sluizen. Dat maakte het een opvallende verschijning, die boven de omliggende bebouwing uittorende. Opvallend was de lengte van het ponton (liefst 107 meter) in verhouding tot het brugdek zelf. Dit was noodzakelijk voor de stabiliteit. In het weekeinde van 14 april is het brugdek op zijn plaats gevaren. Momenteel wordt de brug getest, in september dit jaar wordt de nieuwe brug in gebruik genomen.
Donderdag 18 april ging het brugdek van de Leeghwaterbrug (N242) door de sluis. Ook dit was een staand en dus opvallend transport. Qua maten deed hij niet onder voor het brugdek van de Prinses Amaliabrug: gewicht ongeveer 240.000 kg, breedte 17 meter en lengte 24 meter. Het nieuwe brugdek wordt tijdelijk vlakbij de Leeghwaterbrug opgeslagen. Daar vinden de laatste werkzaamheden aan het brugdek plaats. Als alle voorbereidende werkzaamheden zijn afgerond, wordt het brugdek geplaatst. Het is op dit moment nog niet bekend op welke datum dit gaat gebeuren.
|
|
|
|
|
|
|
